Fermin Muguruza DFko Zocaloan

Eta gu takoak jaten. Bai, triste samarra izan zen, ez dut sekula ahaztuko. Kasualidadez aurkitu ditut bideo hauek, Zuzeu albistariaren bitartez.

Kriston motibatuta atera ginen gure Córdoba maitetik DFra bidean, 12 orduko joan etorria egun bakar baterako. Kontzertu bakar baterako. Fermin Muguruza eta bere taldea munduko agertoki berezienetako batean ikustera, Mexiko Hiriko Zocaloan. Backsteagean kontzertua gaueko 11:00tan hasiko zela adierazi ziguten, beraz Banda Bassotti eta beste batzuk ikusi ostean autobus geltokira itzuli ginen biletea aldatzeko. Gero lagun batzuekin bazkaltzeko aprobetxatu genuen eta arratsalde partera, urduri jartzen hasia nengoelako, Zocalora itzuli ginen.

Ezin zara inoiz fidatu mexikar batek ematen dizu informazioaz. Ordurako zenbat aldiz bukatu ote genuen galduta "sigue tres cuadras, gira a la derecha y ahí adelantito está" bezalako argibideak jarraitzeagatik. Zuhurtasunez jokatzen ari ginela uste nuen. Kontzertua 11:00etan bada, Zocalora arratsaldeko 6:00etan. Bizi genituenak ikusi eta gero, zentzuzkoa zirudien argudioak.

Baina, ni por esas. Iritsi ginenerako kontzertua amaitu berri zen. Ezin dezue imaginatu ze letxe txarra egin nuen. Hurrengo kontzertuak ez zeuden gaizki, Banda Bassotti ere ikusi genuen... Baina ezin pragmatikoa izan eta kontzertuetaz disfrutatu. Aste guztia pasa nuen bacsktageko emakumeaz eta takoetaz gogoratzen. Sekula berriro horrelakorik gertatu ez zitzaidala zin egin nuen. Baina ordutik aurrera sarritan gertatu zaizkit, eta ez Mexikon bakarrik. Han urtebete pasa eta gero mexikarren izakera guztiz alde batera utzi ezinik nabil.

ESTAMPAS NAVIDEÑAS

Parque 21 de Mayo


Teresa, Paula, Angela, Lukas, Luis, Ana eta ni


Urte zaharreko afaria gure egongelan


Urte berria ospatzen parkean

URTE BERRIA

Konturatu orduko, 2006a ere bukatu da. Atzean gelditu dira iruñeko lau urteak, unibertsitatea, pisua, parrandak, futbol partidoak eta lagunarteko kafetxoak. Baita madrilgo uda beroa, tapak, garagardoak, metroa, neoizko argiak, malasaña... Eta orain Mexikotik idazten dut. Dudarik gabe 2006a aldaketen urtea izan da. Hasi besterik ez diren aldaketak. Batzuek ikasketak bukatu ditugu, beste batzuk, bukatzear, kanpoan pasa dituzte hainbat hilabete. Gure donostia husten hasi da. Jonan, Tomas eta ni izan ginen lehenengoak. Gero Andoni eta Jonjo. Javi eta Oier badoaz laster. Baita Koldo ere. Txanko, uno de los incondicionales, Bilbora. Eta Ittu, Glasgowra omen, Celtic-en partidorenbat ikusteko irrikitan, seguraski. Ojan hortik dabil oraindik, medicina pamplon ez da edonolako gauza eta oraindik beste urtebete izango da, gertu behintzat, nahiz eta hilabetean behin 'acto de presencia' egin. Gero berak ere alde egingo du Oviedo aldera seguraski. Javi Madrilera, Jonjo Coloradora... Eta ni auskalo nora. Ez da erraza izango hemendik aurrera denok elkartzea. Gabonak izan dira horren lekuko. Egia esan gustora pasa ditut gabon gaua eta urte zaharra. Zorionez hemen laguenekin bizi naiz, eta jende dexente ezagutu dugu. Baina edozer gauza egingo nuke Donostian egun batzuk pasatzeagatik. Faltan bota ditut Koldoko gabonetako sesioak, nahiz eta ez ziren gehiegi, etxetik aldezarrera eta aldezarretik etxerako bidea, Reyesen iluntzeko zerbezatxoa, Beleako garagardoa eta gabonetako txanpaña (ez nuen uste halakorik inoiz esango nuenik), Boulevardeko erlojua, Irrintzeko bokata, Baskonia, hondartza, nire gurasoak, arrebak eta aiton amonak.

Itturen bizikleta eta bere frikikeria puntua, Ojanen komentarioak, Javiren abenturak (kabroi halakoa!), Oierren frikikeriak (dudarik gabe), Andoniren txisteak, Koldoren manipulazioa, Txankoren puntazoak, Jonjoren perladak, Jonanekin pitia hondartzan, Tomasen dantza sesioak. Eta batez ere denok elkartzen garenean azaltzen diren trapu zaharrak, mila aldiz errepikatu izanagatik egi bilakatzen diren pasarteak... Zuek denok, bi hitzetan. Eta horrela nostalgiko jarri eta gero, urte ederra opa dizuet, denok berriz elkartuko garenaren itxaropenarekin.

LEHENENGO ARGAZKIAK

Córdobako inguruak etxeko teilatutik. Beisbol zelaia mendi magalean

Gure etxeko teilatutik bista. Montaña y selva

El Pico de Orizaba. Mexikoko mendirik altuena eta sumendia. Azaroan ikurriña bat ikusiko duzue han goian. Vista de Córdoba con el estadio de beisbol al fondo

















Sukaldea edo antzeko zerbait




Patio de manzana








Gure etxeko egongela. Kortinak jarri genituen leihoan. Sofa-cama horretan pasa nuen nire lehenengo gaua Cordoban, hurrengo egunean koltxoi bat erosi nuen eta nire gelan, zulo batean, egiten dut lo. Kartoizko mahai horiek horrelaxe jarraitzen dute gaur. Ijitoen modura. Ez daukagu ez aulkirik, ez maharik eta lauok sofan eserita jaten dugu, pareko pareta huts horri begira. Lehenengo soldatarekin aulkiak eta mahaiak!

PRIMERAS IMPRESIONES

Córdoba, hiri honetan sinatu zuten Mexikoren independentzia espainolek eta mexikarrek. Ez dakit espainolenganako gorrotoagatik edo zergatik baina urte hori baino lehenagoko hiruzpalau eraikuntza besterik ez dira gelditzen, beraz nire buruan nituen eskema guztiak azkar utzi behar izan ditut alde batera. Nada de ciudad colonial, con casitas pintadas de colorines, con paseos y árboles, en plan La Habana. Pero es que ni de lejos… Onartu beharra dago zentroko plaza zoragarria dela, eliza eta udaletxearekin, baita inguruko etxe batzuk ere, baina beste guztia horrible. Bi edo hiru pisuko etxeak dira gehienik, bakoitza ahal zuten moduan eginda. Hori bai, kaleak zuzen zuzenak. Eta denak numeratuta. Horizontalak avenidas eta bertikalak calles. Las distancias se miden por cuadras (por manzanas). Yo vivo en la calle 3, número 202, entre las avenidas 2 y 4, adibidez. Bere bentajak baditu. Galduz gero erraza da etxera itzultzea.

Kirol piska bat egiteko asmoarekin etorri nintzen, korri egiteko Cordoban errekarenbat edo kale peatonalenbat, edo paseorenbat egongo zelakoan. Baina inondik ere. Kale estuak, donostiako kale nagusiaren antzerakoak, zabalxeagoak agian. Eta ia espaloirik gabe. Y un tráfico que flipas! Eta ikusi beharko zenukete nolako kea botatzen duten autobusek. Bakar batek lizeoko aotobus guztiek adina. Imaginatu, 5,30tan lizeoko autobuses aparkalekuan paseatzea, ba horrelakoa da Cordobako zentroa. Dena den jarrito ditut argazki batzuk piskanaka zuek ikus dezazuen, oso zaila baita hitzekin esplikatzea, hain da diferentea!

Gure etxeak ere ez dauka desperdiziorik. Hutsik zegoen sartu ginenean. Es decir, ni camas, ni colchones, ni frigorífico, ni cocina, ni cortinas, ni mesas, ni sillas, NADA! Ba pentsa ze gasto izan dugun etxea piskat txukuntzen. Eta hala ere oraindik lokal bat dirudi etxea baino geihago. Los baños se atascan, el plomero (fontanero) ha tenido que cambiar uno, tenemos hormigas, y los moskitos más grandes que he visto en mi vida, será que estamos casi en la selva. Ura ez da potablea eta 15litroko bidoiak erosten dira. Noizean behin tipo bat pasatzen da etxez etxe ura saltzen.

Jendeari dagokionez, ia denak erdi indioak dira. Boulevardean egoten direnen antzerakoak. Gehienak oso atseginak. Hitzegitea asko gustazen zaie eta edozein dendatan sartu eta galdetzen dizute ea nongoa zaren, etab. Claro, eske gu gera txuri bakarrak y es un canteo. Toda la peña nos mira… Ya conocemos al de las saltxitxas de debajo de casa, el Señor Flores (para servirle), vendedor de hot-dogs (o jotxos como se diría aquí). La vecinade enfrente, la Lisensiada Silvina, es la que nos alquila la casa, que también tiene un bar-restaurante-cafetaría-taquería debajo de casa. Por conocer, ya conocemos hasta a la Polisía, porque hicimos una fiesta de bienvenida en casa por la que somos odiados en todo el vecindario, especialmente por la de arriba, porque esa noche alguien entro en su casa y robó joyas. Imáginate al día siguiente, resacosos, recogiendo la casa, porque había mierda por doquier, y además con la visita de la Poli. Pues eso, un cuadro. Ya os contaré.

PD. Nire helbidea,
CALLE 3 Nº 202
Entre Avenidas 2 y 4
Departamento 4. Edifico Yola
94500 Córdoba
Veracruz
México

Eta teléfono fijoa, skype bidez deitzeko, a ver si os acordáis! (laister izango dugu internet etxean)
0052 271 712 3252

MEXICO DF EDO INFERNUKO ZULOA

24 orduko bidai infumablearen ostean Cordoban naiz jada. Bidaia luzea eta astuna izan da benetan. Goizeko 8etan irten nintzen Barajas aldera eta hurrengo eguneko 9:30ak aldean iritsi Cordobara (Mexikon goizeko 2:30ak). Tartean 12 ordu hegazkinean, hankak nun jarri ezinik, Tolucako aireportutik DFko aireportura autobusa eta han beste bat Cordobara. Hegazkinari buruz ez det ezer kontatuko. Ordu t´erdiko atzerapena, baina hori ez da ezer Air Madridekin joanda. Nere lagunek 12 orduko atzerapena izan zuten. Baina benetan flipantea iruditu zitzaidana, Mexiko DF. Toluca 40km-ra dago eta 2 ordu baino gehiago pasa genituen autobusean hara iristeko, beno, hobeto esanda, DFko aireportura iristeko. Madrid en hora punta no es nada... Esto es otro rollo... En plan "medicina pamplon", gutxienez. Kriston trafikoa, kotxeak nahi duten tokitik... Si hay mucho atasco en este carril, pues no pasa nada. Me paso a la otra carretara, que va un poco más rápido. Que no se puede porque hay una mediana de hierba de 5m de ancho y con arboles??? Da igual, cruzo por la hierba y me paso a la otra carretara y punto. Bidetxurrak eta guzti eginda daude de tanto pasar!! Eta hiria bera, nik ikusi nuena behintzat, sobrao. Gauez iritis ginen y era como un mar de luces, que no se acababa nunda. Mirabas al horizonte y seguías viendo luces, asi que ze superfizie izango dun.

PD. Internet jarriko degu etxean, eta skipe, beraz komunikatu ahal izango degu. Hurreno posta, Cordoba.

ONGI ETORRI

Ez, hau ez da Iulian Iantziren saio berria, baina "reality" arrakastatsuenek bezala asteko onenaren laburpena jasotzeko asmoa du. Mexiko sakonean euskaldun baten gorabeherak kontatu eta, batez ere, lagun baten bizitzaren berri eman eta kuadrillarekin komunikatzeko bide bat irekitzea du helburu. Bestalde, blogaren egileak, kazetaria izanik, "Gure Mundua" aldizkari arrosa azken berriez hornitzeko kompromezua hartzen du, betiere dignitate apur bat mantenduz. Beraz, "Dónde estás corazón" programan bezala, kuadrillako kazetari zorrotzen galderei erantzuteko prest azaltzen da, kuadrillako prentsa arrosaren "magnatearen" arte txarren jakinean dagoen arren. Ongi etorri!