Córdoba, hiri honetan sinatu zuten Mexikoren independentzia espainolek eta mexikarrek. Ez dakit espainolenganako gorrotoagatik edo zergatik baina urte hori baino lehenagoko hiruzpalau eraikuntza besterik ez dira gelditzen, beraz nire buruan nituen eskema guztiak azkar utzi behar izan ditut alde batera. Nada de ciudad colonial, con casitas pintadas de colorines, con paseos y árboles, en plan La Habana. Pero es que ni de lejos… Onartu beharra dago zentroko plaza zoragarria dela, eliza eta udaletxearekin, baita inguruko etxe batzuk ere, baina beste guztia horrible. Bi edo hiru pisuko etxeak dira gehienik, bakoitza ahal zuten moduan eginda. Hori bai, kaleak zuzen zuzenak. Eta denak numeratuta. Horizontalak avenidas eta bertikalak calles. Las distancias se miden por cuadras (por manzanas). Yo vivo en la calle 3, número 202, entre las avenidas 2 y 4, adibidez. Bere bentajak baditu. Galduz gero erraza da etxera itzultzea.
Kirol piska bat egiteko asmoarekin etorri nintzen, korri egiteko Cordoban errekarenbat edo kale peatonalenbat, edo paseorenbat egongo zelakoan. Baina inondik ere. Kale estuak, donostiako kale nagusiaren antzerakoak, zabalxeagoak agian. Eta ia espaloirik gabe. Y un tráfico que flipas! Eta ikusi beharko zenukete nolako kea botatzen duten autobusek. Bakar batek lizeoko aotobus guztiek adina. Imaginatu, 5,30tan lizeoko autobuses aparkalekuan paseatzea, ba horrelakoa da Cordobako zentroa. Dena den jarrito ditut argazki batzuk piskanaka zuek ikus dezazuen, oso zaila baita hitzekin esplikatzea, hain da diferentea!
Gure etxeak ere ez dauka desperdiziorik. Hutsik zegoen sartu ginenean. Es decir, ni camas, ni colchones, ni frigorífico, ni cocina, ni cortinas, ni mesas, ni sillas, NADA! Ba pentsa ze gasto izan dugun etxea piskat txukuntzen. Eta hala ere oraindik lokal bat dirudi etxea baino geihago. Los baños se atascan, el plomero (fontanero) ha tenido que cambiar uno, tenemos hormigas, y los moskitos más grandes que he visto en mi vida, será que estamos casi en la selva. Ura ez da potablea eta 15litroko bidoiak erosten dira. Noizean behin tipo bat pasatzen da etxez etxe ura saltzen.
Jendeari dagokionez, ia denak erdi indioak dira. Boulevardean egoten direnen antzerakoak. Gehienak oso atseginak. Hitzegitea asko gustazen zaie eta edozein dendatan sartu eta galdetzen dizute ea nongoa zaren, etab. Claro, eske gu gera txuri bakarrak y es un canteo. Toda la peña nos mira… Ya conocemos al de las saltxitxas de debajo de casa, el Señor Flores (para servirle), vendedor de hot-dogs (o jotxos como se diría aquí). La vecinade enfrente, la Lisensiada Silvina, es la que nos alquila la casa, que también tiene un bar-restaurante-cafetaría-taquería debajo de casa. Por conocer, ya conocemos hasta a la Polisía, porque hicimos una fiesta de bienvenida en casa por la que somos odiados en todo el vecindario, especialmente por la de arriba, porque esa noche alguien entro en su casa y robó joyas. Imáginate al día siguiente, resacosos, recogiendo la casa, porque había mierda por doquier, y además con la visita de la Poli. Pues eso, un cuadro. Ya os contaré.
PD. Nire helbidea,
CALLE 3 Nº 202
Entre Avenidas 2 y 4
Departamento 4. Edifico Yola
94500 Córdoba
Veracruz
México
Eta teléfono fijoa, skype bidez deitzeko, a ver si os acordáis! (laister izango dugu internet etxean)
0052 271 712 3252
Córdobako inguruak etxeko teilatutik. Beisbol zelaia mendi magalean
Gure etxeko teilatutik bista. Montaña y selva
El Pico de Orizaba. Mexikoko mendirik altuena eta sumendia. Azaroan ikurriña bat ikusiko duzue han goian. Vista de Córdoba con el estadio de beisbol al fondo
